Zespół Szkolno-Przedszkolny w Rzuchowej

Porady dla rodziców dziecka, u którego stwierdzono dysleksję rozwojową

Dysleksja rozwojowa to specyficzne trudności w uczeniu się m. in. czytania, pisania, liczenia. Trudności te wynikają z pewnych zakłóceń w rozwoju u dziecka czynności mowy, spostrzegania, pamięci (słuchowej i wzrokowej), ruchu czy koncentracji.

Specjaliści wyróżniają różne rodzaje dysleksji rozwojowej:

• dysleksja: trudności w czytaniu, dzieci z dysleksją czytają zwykle wolniej,
• dysortografia: trudności w opanowaniu poprawnej pisowni (w tym popełnianie błędów ortograficznych),
• dysgrafia: trudności w opanowaniu czytelnego pisania (bazgranie jak kura pazurem),
• dyskalkulia: trudności w uczeniu się matematyki.

Objawy – czyli co powinno zaniepokoić rodzica

Rozpoznanie i diagnoza dysleksji możliwe są dopiero u starszych dzieci, u których rozwija się w pełni umiejętność czytania i pisania. Jednakże w okresie niemowlęcym, przedszkolnym i wczesnoszkolnym można zaobserwować pierwsze symptomy, które powinny zaniepokoić rodziców.

Są to:

• opóźniony i słaby rozwój mowy: trudności z wypowiedzeniem złożonych wyrazów, zapamiętywaniem nazw, piosenek, wierszyków, budowaniem wypowiedzi; trudności 
  z podzieleniem wyrazu na głoski i sylaby,
• opóźniony rozwój ruchowy i mała sprawność ruchowa: niewłaściwa koordynacja ruchów podczas czynności samoobsługowych, np. sznurowanie butów,
• niechęć do rysowania, układanek, zabaw ruchowych, trudności z odtwarzaniem wzorów graficznych i szlaczków,
• oburęczność: mylenie prawej i lewej ręki, trudności z używaniem określeń prawo -lewo, nad-pod, itp.,
• pierwsze trudności w nauce czytania

W pracy z uczniem dyslektycznym należy przede wszystkim zrozumieć fakt, iż dysleksja nie jest chorobą, nie można więc jej wyleczyć ani z niej wyrosnąć. Wczesne zdiagnozowanie dziecka z dysleksją rozwojową umożliwia skuteczną pomoc uczniowi poprzez wszechstronną stymulację jego rozwoju intelektualnego. Współpraca rodziców, szkoły, poradni umożliwia prawidłowy rozwój ucznia i niweluje jego dysfunkcje, braki. 

Poniżej znajdują się wskazówki dla rodziców, którzy mają dzieci dyslektyczne.

1. Zwrócenie uwagi na niepokojące symptomy w wieku wczesnoszkolnym, które mogą świadczyć o ryzyku wystąpienia dysleksji.

2. Kontakt z Poradnią Pedagogiczno – Psychologiczną w celu zdiagnozowania ewentualnej dysleksji rozwojowej.

3. Wczesne podjęcie terapii w poradni służące zniwelowaniu dysfunkcji i braków w procesie przyswajania wiedzy w szkole.

4. Rzetelne, systematyczne, codzienne ćwiczenia wg zaleceń poradni (terapia domowa 15-30 minut każdego dnia), ponieważ systematyczna praca rodziców z dzieckiem dyslektycznym w domu skutkuje sukcesami dziecka w szkole i jego wyższą samooceną.

5. Prowadzenie zajęć ruchowych na pozór nie mających nic wspólnego z czynnością czytania czy pisania, lecz w istocie bardzo ważnych, gdyż poprawiają koordynację wzrokowo – ruchową i usprawniają połączenia mózgowe, które u dyslektyków pracują inaczej.

6. Umiejętne mobilizowanie dziecka do pracy, rozumienie i docenianie jego wysiłku, pocieszanie i wsparcie w razie niepowodzeń (sukces niejednokrotnie przychodzi po wielu porażkach).

7. Sięgnięcie po odpowiednią literaturę fachową oraz konsultacje z nauczycielem i pedagogiem szkolnym.

8. Sprawdzanie napisanej pracy domowej, ale w żadnym wypadku niewyręczanie dziecka w odrabianiu lekcji.

9.Uświadomienie sobie, że uczeń z dysleksją nie jest dzieckiem chorym umysłowo i nie jest to powód do wstydu, jednakże zaniedbania lub zaniechanie terapii prowadzą do pogłębienia się dysfunkcji dziecka, co skutkuje niepowodzeniami w szkole i w życiu dorosłym.

Źródła:

www.dysleksja.pl

www.dardysleksji.pl

www.bdadyslexia.org.uk

Uczeń z dysleksją w szkole -poradnik nie tylko dla polonistów, Marta Bogdanowicz, Wydawnictwo Operon