Zespół Szkolno-Przedszkolny w Rzuchowej

Chcąc zmotywować do podjęcia pracy, trzeba pamiętać o tym, że:

• zarówno pozytywne, jak i negatywne emocje potrafią zakłócić proces uczenia się, dlatego najpierw należy uporać się z problemami codziennymi, by móc skupić się na nauce. Warto zatem „obgadać to, co nas gryzie” albo wprowadza w euforię;
• każdy chce mieć poczucie sprawstwa, wiedzieć, że potrafi sam coś osiągnąć, dlatego należy wdrażać od najmłodszych lat do samodzielności, która buduje poczucie wartości dziecka, a później dorosłego. Nie odrabiaj lekcji z dzieckiem, siedząc obok, ale bądź blisko i zajmij się codziennymi czynnościami. Niech dziecko prosi o pomoc, o sprawdzenie, pozwól mu się wykazać. W szkole przecież musi liczyć na siebie;
• schemat dnia, który dotyczy czasu na odpoczynek, sport, naukę, sprzątanie, spotkania z przyjaciółmi itp., wprowadza poczucie bezpieczeństwa. Pozwala nauczyć się planowania pracy;
• długie wywody, mające na celu zachęcenie do nauki, przynoszą odwrotny skutek, szczególnie, gdy zaczynają się od słów: „Ile raz ci mówiłem/am”, „Ja chcę tylko, żebyś miał/miała lepiej ode mnie”;
• nikt nie cieszy się z niepowodzeń, m.in. słabych ocen, gdyż sprawiają, że człowiek czuje się nikim. Jeśli w domu potwierdzisz to uczucie, zniechęcisz do dalszej pracy.  Wspólne rozwiązanie problemu może pomóc Twojemu dziecku i Tobie!

Łatwo się zniechęcić do pracy, gdy:

• nie dostrzega się sukcesów, nawet tych małych, a roztrząsa się porażki;
• ton rozkazujący ( Siadaj do lekcji!, Posprzątaj !). Nawet jeśli „schowa” to za słowem PROSZĘ (Siadaj do lekcji, proszę!);
• zamiast opisać problem, wyjaśnić swój punkt widzenia, zaproponować rozwiązanie: oskarża,  poniża, ośmiesza, zniechęca, zawstydza, grozi;
• neguje się uczucia (Czego ty się boisz?; To nie jest trudne, pomyśl!);
• uogólniamy, używając słów : znowu, ciągle nigdy (Znowu dostałeś tróję, stać cię na więcej; Ciągle są z tobą problemy; Nigdy nie można na tobie polegać);
• w domu źle się mówi o szkole i nauczycielach (Co oni tam znowu wymyślili, Ta to już niczego nie nauczy, Ten to się uwziął), bo Wasz stosunek do szkoły i do nauczyciela ma wpływ na stosunek do nauki Waszego dziecka;

Praca (w domu czy w szkole) powinna być źródłem satysfakcji, budować poczucie wartości, a nie być przykrym obowiązkiem. Bowiem tylko dzięki ciężkiej pracy i systematyczności możemy odnieść w życiu sukces!

Żródło:

A. Faber, E. Mazlish, „Jak mówić, żeby dzieci się uczyły w domu i szkole”