Zespół Szkolno-Przedszkolny w Rzuchowej

Złe zachowanie

Autor: Anna Lenar 
Konsultacja: Michalina Gajewska - psycholog dziecięcy

Dzieci czasem się przezywają, zdarza się, że się pobiją. Czy to już szkolna agresja, czy zwykłe szkolne wybryki? Oto kilka rad, jak zachować się, gdy wasze dziecko atakuje innych lub gdy jest ofiarą agresji.

Mały agresor

Dziecko przychodzi ze szkoły z notatką wpisaną przez nauczyciela do dzienniczka - Jasio zachowuje się agresywnie, używa brzydkich wyrazów. I co wtedy? Najczęściej bagatelizujecie sprawę. Bo jakich to wyrazów mógł użyć wspaniały Jasio? No najwyżej powiedział do kolegi - ty debilu, downie albo adehadowcu. To takie głupie żarty, przezywanie, jak to u dzieci.
Często rodzice nie mają świadomości, że właśnie zaczęło się testowanie dorosłych, jak daleko dziecko może się posunąć w agresji wobec innych ludzi. Bo nazwanie kolegi debilem czy nauczycielki kretynką jest agresją. Jeśli rodzice nie zaprotestują, albo co gorsza powiedzą, że nauczycielka jest rzeczywiście głupia, to dadzą przyzwolenie na przesunięcie tej granicy.
Do tej pory dziecko nazywało kolegę głupkiem, teraz może się odważyć na bardziej agresywne zachowania. To może być początek szkolnego zaszczuwania, którego powodów jest mnóstwo. Wystarczy, że kolega  jest rudy, zezowaty, piegowaty, nosi okulary albo jest mądrzejszy.

Jak położyć kres agresji

• Nauczycielu - nie bój się rodziców i pisz  w dzienniczku wprost, na czym polega złe zachowanie ucznia.
• Rodzice - nigdy nie bagatelizujcie notatki, porozmawiajcie z dzieckiem, żeby poznać przyczyny takiego zachowania i zareagujcie zdecydowanym sprzeciwem.
• Rodzice - nie róbcie awantury nauczycielowi, że to niemożliwe, żeby wasze dziecko pluło na kolegę, a nauczycielce pokazywało obraźliwe gesty. To się zdarza częściej niż sobie wyobrażacie, nawet w klasach młodszych szkół podstawowych. Wysłuchajcie spokojnie racji dziecka, a potem argumentów nauczyciela i postarajcie się poznać prawdę. Jeśli dziecko rzeczywiście zachowywało się agresywnie, razem z nauczycielem zastanówcie się nad przyczynami takiego zachowania.
• Nauczyciele i rodzice - stwórzcie wspólny front, jednym głosem piętnujcie  wszelkie objawy agresji słownej (poniżanie, szantażowanie, wyśmiewanie, przezywanie) i fizycznej (to nie tylko kopanie czy bicie, ale także plucie czy popychanie).
• Rodzice - nie wahajcie się w sytuacjach kryzysowych, gdy nie możecie dać sobie rady, zwrócić się o pomoc do szkolnego pedagoga i psychologa.
• Jeśli w szkole nie ma psychologa, poproście o pomoc z zewnątrz, np. w Szkolnej Poradni Psychologiczno- Pedagogicznej.

Pamiętajcie! Przemoc w szkole to konsekwencja  błędów wychowawczych popełnianych przez dorosłych.  Proces wychowania odbywa się zarówno w domu, jak i w szkole.

Ofiara przemocy

Jeśli dziecko narzeka, ze koledzy go nie lubią, skarży się, że jest bite, poniżane, albo po prostu, gdy widzicie, że jego stosunki z kolegami nie układają się najlepiej, nie bagatelizujcie sprawy. Pomoc dziecku w trudnych sytuacjach, to wasza najważniejsza rola życiowa. Przyjmowanie postawy, że bijące i popychajace się dzieci to coś normalnego, nie jest dobrym wyjściem.

Jak położyć kres przemocy

Dla dziecka każda agresja ze strony kolegów może być cierpieniem na miarę małego człowieka i rodzice muszą mu pomóc. Joanna Węgrzynowska i Agnieszka Milczarek radzą na www.przemocwszkole.org.pl w jaki sposób rodzice mogą interweniować:

• porozmawiajcie szczerze z dzieckiem i zanotujcie wszystkie akty przemocy, które go spotkały ze strony innych dzieci;
• spotkajcie się z wychowawcą klasy, zrelacjonujcie mu sytuację. Zapytajcie, co w takim przypadku zamierza zrobić, zadeklarujcie swoją współpracę;
• notujcie wszystkie ustalenia poczynione z wychowawcą oraz podejmowane przez niego działania;
• kontaktujcie się kilkakrotnie z wychowawcą lub wysyłajcie do niego listy z zapytaniem, co zostało zrobione w sprawie waszego dziecka;
• jeśli z relacji dziecka wynika, że przemoc trwa nadal, a wychowawca nie reaguje, umówcie się na rozmowę z dyrektorem szkoły, przedstawcie mu sytuację oraz brak efektów po ustaleniach z wychowawcą. Ustalcie, co w tej sytuacji dyrektor zamierza zrobić, zadeklarujcie swoją chęć współpracy;
• notujcie wszystkie ustalenia powzięte przez dyrektora szkoły oraz podejmowane przez niego działania;
• szukajcie pomocy specjalistów (pedagogów, psychologów, organizacji pozarządowych) dostępnych na waszym terenie, którzy mogą udzielić pracownikom szkoły konsultacji i wsparcia, a tym samym pomóc waszemu dziecku.
• wystąpcie do organu sprawującego nadzór pedagogiczny nad szkołą (Kuratorium Oświaty) z wnioskiem o zbadanie sprawy waszego dziecka i dokonanie oceny działalności szkoły w rozwiązaniu problemu przemocy (jeśli szkoła nadal nie podjęła skutecznych kroków w celu zakończenia przemocy).
• wystąpcie do Rzecznika Praw Dziecka (w szczególnie trudnych sytuacjach) - Biuro Rzecznika znajduje się Warszawie przy ul. Śniadeckich 10, tel. (22) 696 55 50. Czynne codziennie od 10.00 do 14.00, w czwartki od 14.00 do 18.00.
• zgłoście sprawę na policję, jeśli wasze dziecko zostało pobite lub okradzione;

Pamiętajcie!  Wasze dziecko wam ufa, nie możecie sprawić mu zawodu.